Kerk vormen in een seculiere tijd

De plaats van religie in onze wereld is gedurende de laatste eeuwen diepgaand veranderd. We leven in een seculiere tijd — daar is bijna iedereen in het Westen het wel over eens. De plaats van de religie in onze wereld is gedurende de laatste eeuwen diepgaand veranderd. Wat is de betekenis van deze ontwikkeling? Wat gebeurt er wanneer een samenleving waarin het vrijwel onmogelijk is niet in God te geloven, verandert in een samenleving waarin geloof slechts één mogelijkheid is tussen andere, zelfs voor de onwankelbaarste gelovige? De wereld van nu biedt talloze opties – religieus, spiritueel, agnostisch, antireligieus – die individuen en groepen aangrijpen om hun leven betekenis en hun idealen vorm te geven. Er zijn nieuwe vormen van collectief religieus leven die, met hun neiging tot massale mobilisatie, een voedingsbodem kunnen zijn voor geweld. Over dit alles probeert de Canadese filosoof Charles Taylor – tevens auteur van Bronnen van het zelf – duidelijkheid te scheppen in een boek dat even actueel als tijdloos is.

Charles Taylor onderzoekt de ontwikkeling van die aspecten van de moderniteit in het ‘westerse christendom’, die we seculier noemen. In feite beschrijft hij geen enkelvoudige, zich voortzettende transformatie, maar een serie nieuwe uitgangspunten waarin oudere vormen van religieus leven verdwijnen of instabiel worden en nieuwe worden gecreëerd. De hedendaagse seculiere wereld wordt niet gekenmerkt door een afwezigheid van religie – al zijn in sommige samenlevingen geloof en godsdienstbeoefening aanmerkelijk achteruitgegaan – maar eerder door een groeiende toename van nieuwe opties – religieus, spirtiueel en antireligieus, die individuen en groepen aangrijpen om hun leven betekenis en hun spirituele idealen vorm te geven.

Hoe realistisch is dat, missionair zijn in een cultuur die steeds minder in het christelijk geloof geïnteresseerd lijkt te zijn? Als kerkgroei niet lukt en de cultuur zich nauwelijks laat beïnvloeden, waarom zou je dan nog de brug naar andersdenkenden oversteken? Dit unieke boek biedt een diepgravende, toegankelijke en inspirerende visie voor christenen in een postchristelijke cultuur.

Er waait een missionaire wind door Nederland. Maar de secularisatie gaat door en veel kerken ervaren al het gepraat over ‘zending’, ‘opwekking’, ‘groei’ en ‘verandering’ als weinig realistisch. Is het mogelijk om vast te houden aan de missionaire kern van het christelijk geloof en tegelijk serieus te nemen dat maar weinig mensen in Nederland het christelijk geloof de moeite waard vinden?
Dit boek legt uit hoe dat kan. Het is gebaseerd op de ervaringen die de auteur heeft opgedaan in verschillende contexten, waaronder Amsterdam. Het geeft inzicht in recente ontwikkelingen in de zendingstheologie en houdt steeds oog voor de praktijk.

Vreemdelingen en priesters is een inspirerend boek voor een hoopvolle minderheid.

Zestig jaar geleden verscheen met De Kerk in Vlaanderen: pastoraal-sociologische studie van het leven en de structuur der Kerk van Jan Kerkhofs en Jean Van Houtte wellicht de eerste, alomvattende sociologische studie van het katholieke geloof en de Kerk in Vlaanderen. Achteraf beschouwd verscheen het boek op een keerpunt in de historische ontwikkeling van katholiek Vlaanderen.

De bundel De Kerk in Vlaanderen blikt terug op de enorme transformatie die Kerk en geloof in Vlaanderen de laatste zestig jaar hebben ondergaan. Welke gevolgen heeft de overgang van een sterk georganiseerde massakerk naar een kleinere, vaak in de verdediging gedrukte Kerk? Dit boek wil bijdragen aan de discussie over de positie van de Kerk in het maatschappelijke veld.

De Kerk in Vlaanderen bevat bijdragen van Koen Abts, Remco Babijn, Mgr. Johan Bonny, Erik Borgman, Dries Bosschaert, Tom Callebaut, Kristof Decoorne, Marc Desmet, Jan De Volder, Annemie Dillen, Joris Geldhof, Staf Hellemans, Anne-Mie Jonckheere, Karen Lens, Bert Lodewijckx, Karel Malfliet, Ronald Sledsens, Marc Steen, Stijn Van den Bossche, Anne Vandenhoeck, Baldwin Van Gorp, Emmanuel Van Lierde, Guy Vanheeswijck, Gert Verschraegen, Johan Verstraeten, Eva Vromman en Bart Willemen. Voor de samenstelling kon UCSIA rekenen op de medewerking van Luc Braeckmans, Mgr. Herman Cosijns, Jean Van Houtte, Guy Vanheeswijck, Gert Verschraegen en Walter Weyns.