Een New Deal voor de cultuursector

online lezing op 21 september 2020

In de artikels Wat we van Roosevelt kunnen leren (Knack, 20/05/2020) en Een culturele New Deal (De Groene Amsterdammer, 11/07/2020), houdt Geert Buelens een pleidooi voor een culturele New Deal nu de kunstensector zo zwaar is getroffen door de coronacrisis. Na de grote depressie in de Verenigde Staten lanceerde de Roosevelt administratie in 1933 de New Deal, een ambities werkgelegenheidsproject waarin de kunstenaar niet werd vergeten. Ook schrijvers, fotografen, muzikanten en theatermakers werden massaal ingeschakeld in gemeenschapsvormende activiteiten. Kunstenaars werden tijdelijk en deeltijds in dienst genomen, waardoor hun bestaansonzekerheid werd opgeheven en ze nog ruimte kregen voor hun eigen projecten. Buelens stelt in zijn artikel dat, als wij een soortgelijk programma zouden invoeren, kunstenaars ruimte zouden vinden om zichzelf te ontwikkelen en tegelijkertijd een educatieve en sociale bijdrage zouden kunnen leveren aan de gemeenschap. Kunst heeft ook een maatschappijkritische rol te vervullen. In tijden van crisis, waarbij de status quo moet worden herbekeken, hebben we de radicale stem van de kunstenaar nodig.

Geert Buelens gaat in gesprek met juriste Yasmine Kherbache en kunstenaar Danny Devos, over het statuut van de kunstenaar en de nood aan overheidsondersteuning. Eind jaren ’90 engageerde Yasmine Kherbache zich in het ‘Nieuw Internationaal Cultuur Centrum’ (NICC) voor het kunstenaarsstatuut. Ze werd woordvoerder van het Nationaal Kunstenaarsplatform en onderhandelde samen NICC coördinator Danny Devos op Vlaams en federaal niveau voor een beter statuut voor kunstenaars. De uitdagingen die zich toen stelden blijken nog steeds pertinent.

Hoe organiseren we de solidariteit met de kunstensector?
Voldoet het kunstenaarstatuut? Hebben kunstenaars voldoende aan een inkomen of zijn collectieve acties nodig om hen ook platformen aan te bieden? Welke initiatieven worden hiertoe genomen? Zijn er inspirerende voorbeelden?

Sprekers